De Hongerwinter van 1944-1945 is een van de meest beruchte hoofdstukken in de Nederlandse geschiedenis. De eerste jaren na de bevrijding van Nederland staat niet de Holocaust maar de Hongerwinter centraal in het collectieve geheugen. De slachtoffers die vallen in de Hongerwinter spelen een zeer grote rol. Zuid-Nederland wordt weliswaar bevrijd, in het noorden en oosten van Nederland is voldoende te eten, maar in het westen heerst er een enorme hongersnood.
Spoorwegstaking
Op 18 september 1944 leggen de Nederlandse Spoorwegen het werk neer. De Nederlandse regering in Londen heeft hiervoor opdracht gegeven. De staking is bedoeld om het Duits militaire spoorverkeer te ontregelen. Dit moet de geallieerde operatie Market-Garden steunen. De verwachting is dat Nederland snel zal zijn bevrijd. Het loopt anders. Begin november lopen de gevechten op hun eind en komt het front tot stilstand langs de grote rivieren. Het zuiden is bevrijd. Hitlers landvoogd Arthur Seyss-Inquart is buitengewoon gekrenkt over de staking. Als straf verbied hij elk vervoer van voedsel van Noord- en Oost-Nederland naar het westen. Hierdoor ontstaan snel voedseltekorten. Na zes weken heft hij het verbod weer op. Er komt nu voedsel met binnenvaartschepen. Maar eind december vriezen de meeste rivieren en kanalen dicht. Er kan nauwelijks iets doorkomen. Dan is er ook nog sprake van een koude en gure winter. West-Nederland wacht een erbarmelijke Hongerwinter.
Onderstaand infographic geeft antwoord op de volgende vragen:
- Waardoor sterven er veel mensen tijdens de Hongerwinter?
- Waar was de Hongerwinter het ergst?
- Hoe probeerde mensen in leven te blijven?
- Hoeveel doden zijn er gevallen tijdens de Hongerwinter?
#TWEEDEWERELDOORLOG #HONGERWINTER #SLACHTOFFERS
Bronnen en leestips:
De Bosatlas van de Tweede Wereldoorlog
Samenstelling & ontwerp: Sander Schinkel
